Kuchnia

- Rób co chcesz, ja tylko wykładam pieniądze - stwierdził, kończąc swoją porcję i dopijając piwo. - Jeżeli masz mieć przez to problemy, to pewnie lepiej się zabezpieczyć.
Rudzielec zebrał naczynia i odstawił do zlewu, pozmywa się jutro, po czym wyjął z lodówki jeszcze dwa piwa. Podszedł do Rose i podał jej jedno. Mieli już trochę za sobą, a wcześniej pili jeszcze na dość pustawe żołądki, więc procenty powoli zaczynały robić swoje.
- Mam nadzieję, że pilnowałaś ognia zanim cię zawołałem i mamy do czego wracać - zagadnął, powoli udając się w stronę salonu. - W takim razie jutro z rana zadzwonię, jak już wstaniemy, o ile wstaniemy rano. W sumie wątpię - James usiadł ponownie w fotelu i pociągnął łyk z butelki. - W sumie... Taka podróżnicza praca na pewno dostarcza okazji by rozerwać się w taki czy inny sposób. Ja osobiście nie jestem wielkim fanem żadnego rodzaju imprez, ale masz szansę zwiedzić sporo muzeów, parków i innych tego typu instytucji, hmm? Ale pewnie taki tryb życia nie sprzyja pozyskiwaniu przyjaciół. I chodzi mi o prawdziwych przyjaciół, a nie znajomych z jednorazowej roboty czy wdzięcznych za uratowanie skóry ludzi.

-Emmm... nie. To nie to. Było dobrze. Nawet bardzo... mniejsza z tym, chodźmy jeść - ewakuowała się w tempie ekspresowym do kuchni.
Brawo dla niego, że mógł tak swobodnie i bezproblemowo rozmawiać o takich sprawach, ona jednak najchętniej dołączyłaby do jego części osobowości pod kocem. Najlepiej z kakałem i wielkim pudełkiem lodów.
Póki co zostawało siedzenie w kuchni, mieszanie herbaty i przy okazji dorobienie tej Jamesa. Skoro on zajmował się jajecznicą, to ona mogła przejąć herbatę. Przynajmniej dzięki kuchence, gorącemu napojowi i sweterkowi wreszcie zrobiło się nieco cieplej.
-Tak, osiemnasta dobrze brzmi. I jeszcze ta zmiana czasu... ech, mam dość takich podróży na dłuższy czas - mruknęła biorąc się za jedzenie.

- W takim razie zadzwonię gdy tylko zjemy - odpowiedział, zabierając się powoli za jajecznicę.
Wchodzenie pod koc bez wcześniejszego delikatnego uprzedzenia i negocjacji mogło nie być najlepszą strategią. Biedak jeszcze dostałby zawału, w końcu ostatnia bariera zostałaby naruszona. Nawet nie mógłby się zasłonić kocem, ponieważ ktoś by już pod tym kocem był! I to jeszcze siedzieć pod jednym kocem z dziewczyną! Spaliłby się ze wstydu...
- Na dojście do siebie polecałbym gorącą kąpiel - zagadnął, kiedy skończył jeść i powoli dopijał herbatę. - W łazience na parterze jest wanna, jeżeli masz zamiar pomoczyć się dłużej, na piętrze jest prysznic. Gość ma pierwszeństwo wyboru - poinformował. - Chyba, że nie chce iść sam - dodał pół żartem i mrugnął do Rose, posyłając jej figlarny uśmiech.
Nie zapomnij pozmywać. Oj... Ksz... Chcę lody... dobiegł cichy głos spod kupki koców. W sumie możesz dzwoniąc do Amy poprosić żeby załatwiła coś do jedzenia na lot. Burgera! Ruda czupryna wyłoniła się gwałtownie spod koców. I... emm... i frytki dodała już nieco mniej śmiele. I lody? Czekoladowe. Ech... Zgoda... Nie marudź, wszyscy wiemy, że tobie też to smakuje. Mhm... I shake czekoladowy.

Początkowo żołądek nieco buntował się na przyjęcie w siebie czegokolwiek, jednak po pierwszych, dosyć opornych gryzach, reszta weszła zdecydowanie łatwiej. Przynajmniej dłużej mogła się nacieszyć smakiem tej całkiem niezłej jajecznicy.
-Kąpiel dobrze brzmi, chętnie skorzystam - odsunęła od siebie pusty już talerz i zabrała się za herbatę. - Chyba jednak poradzę sobie sama, dziękuję bardo - wywróciła lekko oczami.
Gdyby wiedziała o tej wewnętrznej batalii dorzuciłaby jeszcze do listy kebaba, ale że nie wiedziała, że właśnie leci lista życzeń, to tylko w spokoju kończyła herbatę. Skoro nie gotowała, to poczuła się chociaż do zmywania i zebrała naczynia. Uwinęła się z nimi dosyć sprawnie, bo w głowie już miała wizję długiej, gorącej kąpieli, to której już po chwili niemal biegła.

- Twoja strata - odparł, wzruszając ramionami. Rose postanowiła wziąć się najwyraźniej za zmywanie, czego nie przewidywał, ale zdecydowanie było to miłe. - Dzięki - rzucił, wyjmując telefon z kieszeni. - Chcesz coś specjalnego na drogę? - zapytał jeszcze. - Będę i tak zlecał Amy małą listę zakupów na czas lotu.
Po usłyszeniu jakie dziewczyna ma zachcianki - o ile nie były zbyt dziwne - James wyszedł do salonu, aby zadzwonić i wszystko załatwić. Uwinął się w miarę szybko, więc mógł pokazać swojemu gościowi gdzie jest łazienka. Mając Rose chwilowo z głowy posprzątał butelki i pościelił łóżko, doprowadzając dom do porządku po ich wspólnej, zabawowej nocy. Barek zdecydowanie zubożał mocno jak na dwie osoby i jeden wieczór. Później poszedł na górę wziąć gorący prysznic i przebrać się, a odświeżony wrócił do kuchni, gdzie zrobił sobie kakao na zimno i zaczął przeglądać wiadomości czekając na Rose.
- Jest jeszcze chwila - zagadnął, gdy w końcu przyszła. - Chcesz odpocząć tutaj czy wolisz pojechać do miasta?

Sądziła, że jakoś jednak przeżyje. Oczywiście będzie ciężko, strasznie i smutno, ale była gotowa się tego podjąć. A póki co stanęła przy zlewie i zabrała się za zmywanie, którego na szczęście wiele nie było. Odłożyła już ostatni kubek i zaczęła wycierać ręce, gdy zauważyła stojącą na kuchence patelnię. Cholera...
-Kebab? - spojrzała na niego zabierając się za zdradziecką patelnię. - Z ostrym sosem. I pepsi. Dużo pepsi.
Gdy już finalnie uporała się ze zmywaniem zgarnęła swoje rzeczy i powędrowała do łazienki, gdzie spędziła duuuużo czasu. Tak to się kończy, kiedy dajesz kobiecie nielimitowany dostęp do łazienki. No i było zimno, więc opcja chodzenia z mokrą głową odpadała, a samo suszenie takiej czupryny nieco zajmowało. W końcu jednak wróciła do kuchni i wyglądała nawet na ogarniętą.
-Chyba wolę tutaj, a konkretniej na dworze. Muszę poszukać psów, bo jednak niezbyt chcę je tutaj zostawiać.

Kiwnął tylko głową. Kebab i dużo pepsi to były prośby, które z chęcią spełni.
Kiedy Rose w końcu się pojawiła, on kończył powoli kakao i przejrzał już wszystkie ciekawe wiadomości oraz firmowego maila. Na jednego nawet zdążył odpisać.
- Czyli na dwór, dobrze - przytaknął i wstał od stołu, myjąc jedynie w przelocie szklankę. - Mam nadzieję, że pieski nie zmordowały zbytnio podwórka. To by było dość niefortunne, gdyby okazały się bardziej niszczycielskie niż duch.

Spojrzała tylko na niego wzrokiem "jak śmiesz posądzać moje cudeńka o coś takiego?" Szczegół, że jej cudeńka potrafiły rozszarpać gardło wampirowi czy sponiewierać zmiennokształtnego. To były jej słodkie, kochane psiaczki.
Zanim wyszła okutała się w co tylko się dało. Chciała już do domu. Kiedy tylko wylądują leci do motoru, jedzie do Arizony i będzie smażyła się w tamtejszym słoneczku. Ale póki co trzeba było wyjść na szkockie powietrze i zmierzyć się z wszechobecnym chłodem i wilgocią.
Jak podejrzewała, jej psiaków w najbliższej okolicy nie było, musiała więc wejść nieco bardziej w las. Kiedy już nie było widać domu zaczęła też gwizdać, by czworonogi szybciej mogły ją namierzyć.