Kostnica

Kilkanaście minut później znalazł się na parkingu przed kostnicą w Waterloo. Rozejrzał się, powoli słońce zaczynało zachodzić, nie miał więc zbyt wiele czasu. Zamknął samochód, poprawił garnitur i ruszył do wejścia. Kiedy otwierał drzwi, zabrzęczał charakterystyczny, mały dzwonek zawieszony nad progiem.
- Witam, Henry Buford, FBI... - machnął blachą i zaraz schował ją do poły marynarki, podchodząc do recepcji. Był to niewielki, drewniany kontuar zamknięty z trzech stron. - Zastałem jeszcze patologa? Prowadzę śledztwo, chodzi o dwie ofiary, którym wyrwano serca. - uśmiechnął się i rozejrzał po pomieszczeniu...

W recepcji Nicolas zastał całkiem młodą, zgrabną brunetkę, która zerknęła na jego odznakę i jakby lekko spanikowana zaczęła zapewniać, że załatwi wszystko co trzeba. Najwyraźniej była nowa. Ciekawy początek pracy, wizyta federalnych, prawda? Wkrótce pojawił się starszy mężczyzna, który zabrał łowcę do ciał i zaprezentował mu je w całej okazałości. Pierwsze rzeczywiście nosiło na sobie ślady walki - tak jak powiedziano na posterunku - drugi natomiast wyglądał na nietkniętego poza ziejącą dziurą w piersi. Rzecz jasna nikt w kostnicy nie wiedział jak mogło do tego dojść.

- Spokojnie, spokojnie. - rzekł cichym, ciepłym głosem i wyłapał wzrok spanikowanej dziewczyny. Puścił do niej oczko i uśmiechnął się szeroko. - Martwi nigdzie nam nie uciekną, prawda..? - spróbował zażartować dla rozluźnienia atmosfery.
Kiedy pojawił się patolog, Nico zostawił roztargnioną recepcjonistkę z jej sprawami i udał się za starszym mężczyzną do innego pomieszczenia.
Ciała obydwu ofiar wyglądały tak, jak powiedziano mu na posterunku i co wyczytał w aktach sprawy. Obejrzał dokładnie oba ciała, poszukując śladów które dla niego będą oczywiste, obecności siarki, ciemnego płynu wypływającego z uszu.
- Mógłby pan przynieść jeszcze raporty z obydwu sekcji..? - zapytał, odwracając się do patologa. Jeżeli mężczyzna wyszedł, sprawdził szybko, czy ofiary nie miały kontaktu z duchami. Uśmiechnął się, zatarł ręce i podziękował, kiedy mężczyzna wręczył mu raporty. Zaczął się zbierać, bowiem tutaj dowiedział się już chyba wszystkiego...

Ciała jak ciała. Poza nietypowym sposobem zgonu - jakim dla "normalnej" osoby było wyrwane z klatki serce - były one całkowicie normalnymi zwłokami. Żadnych śladów ektoplazmy, siarki, podejrzanego śluzu czy innego elementu nadnaturalnego. Odczyt pola elektromagnetycznego również pozostawał w normie, a przyniesione przez mężczyznę dokumenty nie świadczyły o niczym szczególnym.