Salon

Niby buty dalej były niewygodne, ale świadomość, że ma się na nogach 15 centymetrowe szpile pokryte srebrem jakoś tak pozwalała je lubić. Widać prawdą jest, że buty to najlepsi przyjaciele kobiety, zwłaszcza takie, którymi da się co nieco stworów zabić.
Gdy już uporali się z robotą Rose stanęła przed rzędami pudełek z grami. Trudny wybór... bardzo trudny. To jest dobre, to też, o i to... chwila, czy ta gra nie ma premiery dopiero za miesiąc? Mniejsza. W końcu po małej wyliczance zgarnęła jedno z pudełek.
-Dead or Alive... piszesz się? - zamachała grą i spojrzała na Jamesa.

James przekrzywił głowę patrząc na wybór Rose. Skąd on w ogóle to ma tak w sumie? Niestety zdarzało mu się wrzucić czasami coś przypadkiem do koszyka z zakupami, a częściej dostać coś średnio trafionego.
- Hmm... średnio lubię bijatyki - powiedział zajmując miejsce na kanapie. - Ale gość wybiera, więc niech będzie.
Przez następne kilkadziesiąt minut - lub ile Rose chciało się grać - gospodarz zgarnął solidnego i nieintencjonalnego łupnia od swojego gościa. Najwyraźniej blondynka była niezła jeżeli chodzi o obijanie potworów i bardzo zręczne wciskanie przycisków na padzie.
- Auć... to było brutalne - jęknął, patrząc na kolejną sekwencję śmierci.

Mogła go wybawić od tego ciężaru i zgarnąć tę grę. Nie tylko tę zresztą. Poświęci się, naprawdę.
-Ojoj, pan informatyk chyba za mało czasu spędzał ostatnio przy komputerze - parsknęła i w końcu odłożyła pada. - No dobra, miło się bije na ekranie, to można to pociągnąć jeszcze dalej.
Wstała i przeciągnęła się. Miło się grało, no ale ile można? Mimo wszystko zdecydowanie ciekawiej było nawalać się osobiście niż tylko sterować postacią w grze, chociaż i to było całkiem przyjemne, zwłaszcza, kiedy się wygrywał.