Podwórze

James naciągnął buty, założył płaszcz - którego nawet nie zapiął - i zarzucił na szyję szalik, bardziej z przyzwyczajenia niż żeby jakoś specjalnie go wiązać, po czym wyszedł za Rose na poszukiwania jej psów. Jak się okazało nie było ich nigdzie w okolicy, więc trzeba było przejść się kawałek dalej. Przynajmniej żadnych zniszczeń również nie było widać. Jak na razie...
- Całkiem dzisiaj ciepło - zauważył, podążając za dziewczyną i wcale, a wcale nie korzystając z okazji by popatrzeć sobie na jej wdzięki. - Jak daleko mogły pobiec? To chyba dość nietypowe jak na przywiązane psy...

Ciepło... ciepło... no zależy jak dla kogo, ona nie zamierzała stawać nawet na chwilkę, żeby nie marznąć bardziej, niż było to konieczne. Arizona, arizona, myśl o arizonie, myśl o słoneczku...
-Dosyć daleko, jeśli miały za czym - odpowiedziała. - Och, są przywiązane, ale nie są uwiązane. Mimo naszego zżycia są bardzo niezależne, wiedzą, kiedy muszą być na miejscu, a kiedy mogą się oddalić.
Gorzej z powrotem, ale to już inna kwestia. Tak to już jest, kiedy nie chcesz mieć zwykłego Burka ze schroniska, tylko od małego chowasz się razem z anielsko zmutowanymi czworonogami, które mają więcej lat, niż wszyscy domownicy razem wzięci.

Gdyby wspomniała, że tak jej śpieszno do ciepła, to zaproponowałby ugoszczenie w swoim domu w Kalifornii. Słoneczko, plaża, przyjemna morska bryza, drinki z palemką... Ach, żyć nie umierać. Teraz natomiast i on nie był koniecznie zachwycony. Wprawdzie nie było mu zimno, ale musiał włóczyć się i szukać jakichś nieogarniętych psów o - podobno - nadprzyrodzonych mocach. Co się dzieje z tym światem!?
- Mam wrażenie, że trochę dzisiaj zaszalały - stwierdził, drepcąc za Rose i rozglądając się za psami.
Chociaż z drugiej strony nie tylko one pomyślał i zrezygnował z poszukiwań, ponownie wracając do podziwiania widoków. Miejmy nadzieję, że psiaki nie każą im szukać się zbyt długo.

Ech, trzeba było wspomnieć. Ale nie ma tego złego, miała znajomego, który ją w Kalifornii przekima. Na kanapie, w ciasnym salonie, w małym mieszkaniu w nieciekawej, głośnej dzielnicy... ale przekima! Ważne, że ciepło, a i plaża niedaleko i niczego sobie.
Póki co jednak dało się słyszeć szelest z pobliskich krzaków i po chwili wyskoczyło z nich dwóch prowodyrów zamieszania. Widząc Rose usiadły przed nią, machając wesoło ogonami, a ślady na ich mordkach raczej dobitnie świadczyły, że tutejsza fauna zmniejszyła się o pewną ilość osobników.
-Tak, zdaje się, że zaszalały - nachyliła się i pogłaskała je, jak gdyby nigdy nic. - I co, szkockie zwierzaczki smakowały bardziej niż te nasze? - odpowiedziały jej szczeknięcia, więc tylko podrapała je za uchem. - No, misja zakończona sukcesem, możemy wracać.

To trzeba było wspomnieć, że się marzenie okrutnie w tej chwili i kocha słońce. Rose od rana wydawała się trochę zdystansowana, więc rzucanie podobnymi propozycjami w jej stronę mogło być trochę dziwne. Chociaż... Którą no my tu mamy osobowość? No tak, dziwne i bez wstydu to jej specjalność. Czyli po prostu na razie musiał myśleć o czymś innym. Tak czy inaczej psy się znalazły, a tyle krwi James nie widział na żywo od kiedy ostatni raz zatłukł kogoś prawie na śmierć.
- Słodkie - rzucił, uśmiechając się szczerze.
W domu chyba niewiele mieli do zrobienia, więc pozostawało wziąć auto i jechać na lotnisko. Rose pozostawił decyzję czy jadą nowym, czy starociem. Później czekał ich już tylko kolejny długi lot, gdzie trzeba będzie jakoś zabić czas. A... I dobrze wytarli psy przed wpuszczeniem ich do auta.